Operacja na pełną skalę ma rzekomo rozpocząć się w czwartek. Tak naprawdę już dwa miesiące temu ruszyły działania wojenne, a tureckie wojsko i wspierana przez nie syryjska opozycja z Wolnej Armii Syryjskiej czy też Narodowej Armii Syryjskiej bombardują pozycje kurdyjskie przy pomocy artylerii i dronów. Analitycy wskazywali, że wznowienie walk oznacza powrót do koncepcji z 2019 r., kiedy to w ramach operacji „Źródło pokoju” Turcja zajęła część przygranicznego pasa szerokiego na 30 km.
Rożawa. Od lat wróg Turcji w regionie Lewantu
O tym, czym jest Rożawa, pisaliśmy ostatnio w tekście tak: „Od 2012 r. północno-wschodnią częścią Syrii zarządza de facto lokalny, autonomiczny samorząd, którego oficjalna nazwa to Autonomiczna Administracja Północno-Wschodniej Syrii, a popularna – Rożawa. To miejsce to ewenement na skalę regionu, bo Rożawa jest w pełni demokratyczna, realizuje politykę praw człowieka, promuje decentralizację, tolerancję religijną czy równość płci.
Władze mocno inspirują się pracami Abdullaha Öcalana, założyciela i ideologa Partii Pracujących Kurdystanu. Syryjski dyktator Baszir al-Asad zgadza się na utrzymywanie tego status quo, a w zamian administracja Rożawy pozostaje z nim w sojuszu przeciwko rebeliantom z syryjskiej opozycji oraz bojownikom Państwa Islamskiego.”
Nie od dziś wiadomo, że autonomia jest cierniem w boku Erdogana, i to nie tylko dlatego, że mogą szkolić się tam kurdyjscy bojownicy, przenoszący się później na terytorium Turcji. Jak celnie pisał antropolog David Graeber: „Religijni ekstremiści z otoczenia obecnego tureckiego rządu doskonale wiedzą, że Rożawa nie zagraża im militarnie, ale robi to poprzez oferowanie alternatywnej wizji tego, jak mogłoby wyglądać życie w regionie”.
Dodajmy jeszcze do tego, że za rok w Turcji odbędą się wybory prezydenckie, których rządzący krajem od 2014 r. Erdogan może wcale nie wygrać. Błyskotliwe zwycięstwo natomiast może dać mu kilka decydujących punktów procentowych. Może też sprawić, że obywatele na trochę zapomną o nękającym kraj kryzysie gospodarczym z galopującą inflacją.
Rożawa apeluje o pomoc, która nie nadejdzie
Przedstawiciele autonomii, w tym liderka Syryjskiej Rady Demokratycznej Ilham Ahmed, apelują zarówno do Rosji i USA o powstrzymanie tureckiej armii. To jednak najprawdopodobniej się nie zdarzy. Relacje Moskwy i Ankary w kwestii syryjskiej stały się dość kordialne, rosyjscy i tureccy żołnierze od kilku lat wspólnie patrolują granicę Turcji z Syrią. Rosjanie poza tym wycofali w ciągu ostatnich trzech miesięcy bardzo wiele sił z Syrii, by przerzucić je na Ukrainę. Pozostałe jednostki nie kiwną palcem, choćby Turkowie postanowili wyrzynać wioskę za wioską.
Również mało prawdopodobna jest amerykańska interwencja. W Syrii stacjonuje nadal kilkuset żołnierzy US Army, pozostałość po operacjach przeciwko Państwu Islamskiemu. Trudno podejrzewać, by stanęli przeciwko tureckim żołnierzom. Wprawdzie kurs Joe Bidena jest dużo twardszy, niż Donalda Trumpa, który w 2019 r. zezwolił Erdoganowi na interwencję. Jednak obecnie bez zgody Erdogana nie jest możliwy akces Szwecji i Finlandii do NATO, co jest kluczowe z punktów widzenia interesów Sojuszu w Europie. Wydaje się, że kolejna część kurdyjskiej autonomii zostanie po prostu poświęcona.
Siły Erdogana w Syrii dokonują zbrodni, ale potrzebujemy Turcji w NATO
Już podczas ostatniej operacji wojskowej Turcja korzystała z broni zakazanych prawem międzynarodowym, chociażby z białego fosforu. A wraz z turecką armią, tak jak w 2019 r., będą operować opozycyjni bojownicy, wywodzący się z Wolnej Armii Syryjskiej albo Narodowej Armii Syryjskiej, która ma charakter częściowo islamistyczny. Udokumentowane zostały ich liczne zbrodnie, takie jak przypadki dokonywania przez żołnierzy tej formacji zabójstw przez ukamieniowanie. Niektórzy z jej liderów mają też rzekomo powiązania z Państwem Islamskim.
Dosłownie wczoraj pisaliśmy też o tym, że liczba osób, które musiały przymusowo opuścić swoje domy, sięgnęła na całym świecie ponad 100 milionów. Erdogan zawstydził się osiągnięciami Putina na tym polu i postanowił dołożyć trochę liczb od siebie. W 2019 r. operacja „Źródło pokoju” wygenerowała przynajmniej 300 tys. nowych uchodźców. Czekamy z niepokojem na kolejne liczby.
Czytaj także:
Erdogan wypowiedział się też przy okazji, że nie może zaakceptować Szwecji i Finlandii w NATO, ponieważ panują tam „antytureckie nastroje”. Według prezydenta zaledwie kilka dni temu „terroryści” maszerowali z plakatami swoich przywódców po ulicach Sztokholmu. W obu krajach znajduje się diaspora kurdyjska, która jest wspierana przez rządy.
Również chyba zakończyło się krótkie ocieplenie w relacjach grecko-tureckich, o którym pisaliśmy w marcu. Erdogan ogłosił, że gdy zgodziła się na akces Grecji do NATO, popełniła błąd, bo teraz Ateny grożą Ankarze bazami wojskowymi i wspierają terrorystów, a on sam od dzisiaj nie zamierza już rozmawiać z greckim premierem Kiriakosem Mitsotakisem.
Polecamy:
