Elektrownie jądrowe świata są w stanie wytworzyć ogromne ilości energii bez emisji dwutlenku węgla, a produkcja ta może osiągnąć skalę bez porównania ze źródłami wiatrowymi i słonecznymi – na korzyść dla atomu. Dodatkowym atutem jest niezawodność, bo niewłaściwe warunki atmosferyczne nie mają wpływu na proces rozszczepienia jąder atomowych. Oprócz braku woli politycznej i działalności różnego rodzaju lobbystów przeszkodą w powszechności elektrowni atomowych jest tylko dostęp do paliwa – uranu.
Uran występuje naturalnie w pewnych ilościach nie tylko w skałach, ale na ogół jest wydobywany na skalę masową w kopalniach. Przez to antyatomowi aktywiści często podnoszą, że nie można mówić o energetyce odnawialnej, a uran zrównują wręcz z takimi klasycznymi paliwami kopalnymi, jak węgiel, ropa naftowa i gaz ziemny. Być może jednak czeka nas przełom w tego rodzaju myśleniu, bo właśnie rodzi się nowa technika ekstrakcji uranu z wody oceanicznej.
Uran z wody morskiej. Jak go pozyskać?
Teraz zespół badaczy z Indian Institute of Science Education and Research (IISER) w Pune (metropolia w zachodniach Indiach) stworzył rodzaj materiału, który wyciąga ponad 95% atomów uranu znajdujących się w wodzie morskiej. Nowa technika do ekstrakcji tego pierwiastka wykorzystuje „jonowy, porowaty szkielet metalo-organiczny” (ionic macroporous metal-organic framework, MOF).
Ten przedmiot to rodzaj gąbki, zawierającej niewielkie pory, które wchłaniają pierwiastki uranu z wody – wiążą się one z substancjami organicznymi zawartymi w szkielecie. Hinduscy naukowcy byli w stanie wyekstrahować 96,3% uranu z próbek naturalnej wody morskiej z Oceanu Indyjskiego w ciągu zaledwie dwóch godzin. „Materiał może być potencjalnym kandydatem do skutecznej ekstrakcji uranu z naturalnej wody morskiej”, mówią naukowcy dla portalu India Today. Pytanie tylko, czy można to przełożyć na wielkoskalowe ilości. Przypomnijmy jednak, że nawet niewielka ilość uranu może wyprodukować naprawdę krocie czystej energii.
To nie są pierwsze próby stworzenia technologii, która pozwoliłaby wydobywać uran z wody na masową skalę. Jednak jeszcze rok temu naukowcy z Pacific Northwest National Laboratory w amerykańskim Richland twierdzili, że pierwiastek występuje w wodzie w zbyt niskim stężeniu, by jego wydobycie kiedykolwiek było opłacalne ekonomicznie. Była to odpowiedź na projekt badaczy z Chińskiej Akademii Nauk w Pekinie, którzy z kolei stworzyli własny projekt – polimerową membranę o strukturze podobnej do naczyń krwionośnych, wchłaniającą 20 razy więcej uranu niż poprzednie materiały.
Czytaj także:
- Bateria oceaniczna. Przełom w gromadzeniu energii wiatru?
- Morze Azowskie na skraju ekologicznej katastrofy przez Rosjan
Szacuje się, że w światowych oceanach świata znajduje się ok. 4 mld ton uranu, jednak jego stężenie to zaledwie ok. 3 cząsteczki na miliard cząsteczek wody. Dla średniego reaktora o mocy 1000 MW rocznie potrzeba 27 ton uranu, a i tak stanowi to ekwiwalent energii zawartej w 2,5 milionów ton węgla. Zatem uran zawarty w światowych wodach morskich wystarczyłby do zasilenia całej cywilizacji człowieka aż do odległej w czasie przyszłości. Mimo, że „technicznie” nie jest to nadal zasób odnawialny, to i tak mamy go znacznie więcej, niż nam będzie potrzeba.
