Choć powyższe zdjęcie będzie wykorzystywane w spektaklu, to Teatr Powszechny w Warszawie, w którym gra Ilczuk, znany jest ze swojego aktywistycznego podejścia (to tam wyreżyserowano słynną „Klątwę”, które ściągnęła pod instytucję tłumy protestujących). Możemy więc chyba założyć, że w tym wypadku nie ma co oddzielać poglądów aktorów od roboty, którą wykonują na scenie. Jedno z drugim płynnie się tu przenika. Zresztą wpis jaki aktorka zamieściła pod zdjęciem nie pozostawia wątpliwości, w jakim kontekście została wykonana fotografia.
– Nie otwieram dyskusji jeść czy nie jeść, ale BŁAGAM kupujcie TYLKO TYLE ile Wam POTRZEBA ! Koniec z nieświeżą wędlinką lądującą w koszu !!! -takie postanowienie na Nowy Rok chyba możecie zrobić ??? – czytamy.
Po co się rozbierać?
Nagie protesty są stare jak świat. Wystarczy, że wpiszemy w Google frazę „naked protest” lub „naked activism” by zobaczyć całą serię różnych inicjatyw, w których protestujący postanowili zrzucić z siebie ubrania. Psychologicznie nagie protesty mają zasiać w odbiorcy wrażenie dyskomfortu. Skoro protestujący poświęca swój komfort i staje bez ubrań w miejscu publicznym, to może jego poświęcenie ma czemuś służyć? Jest to działanie obliczone na współczucie, nie tyle wobec nagiego, co reprezentowanej przez niego sprawy. Dodatkowym atutem jest fakt, że media prawie nigdy nie przechodzą obok nagości obojętnie.
Od 1968 roku, gdy przed gmachem nowojorskiej giełdy odbył się nagi performance „Anatomic Explosion” ta forma protestu spowszedniała i rozlała się na cały świat. Rozbierają się działacze z ruchu 400 pueblos i nigeryjskie kobiety protestujące przeciwko Chevron Texaco wydobywającym ropę w Delcie Nigru. Trudno nie zauważyć, że im bardziej konserwatywne społeczeństwo, tym nagość może więcej zdziałać. Na Zachodzie odkryto, ze zszokować odbiorcę może już nie tyle samo nagie ciało, co ich ilość. To dlatego amerykański fotograf Spencer Tunick, poprosił o wejście na topniejący lodowiec dziesiątki nagich osób, a nie jedną. Przesłanie zdjęcia było proste. Wobec zmian klimatycznych wszyscy jesteśmy bezbronni. Paradoksalnie ujawnienie ludzkiej słabości, dawało zdjęciu siłę.
Jak długo to będzie działać?
Nagie tańczenie ze zwierzętami, ma oczywiście pokazać, że niczym się od nich nie różnimy. Pytanie o to czy takie zdjęcie faktycznie przekona kogoś do zrezygnowania z mięsa czy – tak jak chciałaby aktorka – przynajmniej jego niemarnowania, jest bezzasadne. Żaden protest ani praca artystyczna nie funkcjonuje bowiem w próżni. Możemy takie zdjęcie przescrollować albo minąć obojętnie kilkanaście rozebranych kobiet stojących przed ubojnią, ale im więcej tego typu obrazów będzie wokół nas, tym bardziej temat będzie zyskiwać na ważności. Zupełnie tak jak trendująca fraza w Google, którą algorytm uznaje za ważną, bo była wyszukiwana wiele razy. Ten mechanizm nazywany jest „architekturą perswazji”.
W ciągu ostatnich kilku lat klimat wokół wegetarianizmu i weganizmu zmienił się o 180 stopni. Wege produkty pojawiają się nie tylko w supermarketach, ale także w fast foodach, co jest niechybnym znakiem, że puszczonych w ruch kół rewolucji nie da się już zatrzymać. Kto wie, może za kilkanaście lat dojdziemy do sytuacji w której na Zachodzie pozostanie niewielka mięsożerna mniejszość, a wege rewolucja będzie porównywana do wymyślenia obróbki cieplnej posiłku?
Zobacz też:
